s de la sierra de Aralar

Interes handiko espezieak:

  • Gailurretako uhandrea (Triturus alpestris), Aralar eta Urbasa Andiako gune garaietan bakarrik. Realengo larreetako errekasto txikietan eta Unakopuntzua putzuan. Oso gutxi.
  • Baso-igel jauzkaria (Rana dalmatina). Sakanako hariztietan eta Aralarko hegoaldeko pagadietan. Ugatza (Gypaetus barbatus). Ez du presentzia erregularrik inguruan, baina XX. mendearen hasieran habiagile gisa desagertu ondoren, batez ere neguan, ohikoa da Malloas inguruan behatzea, eta, beraz, birkolonizatzea ahalbidetzen du.
  • Sai zuria (Neophron percnopterus). Espezie sarraskijalea eta migratzailea, 3-4 bikoteko populazio habiagilea duena, Malloetako itsaslabarretan eta Lakuntzaren eta Irañetaren arteko hegoaldeko hegalean.
  • Sai arreak (Gyps fulvus). Mendilerroko espezie bereizgarria da. 50 bikote inguru bizi dira, erdiak Malloetako itsaslabarrean (Gaintza, Uztegi eta Azkarate) eta beste erdiak Lakuntzako, Uharte Arakilgo, Irañetako eta Ihabarko itsaslabar harritsuetan. Biztanleriak nabarmen egin du gora azken urteotan, Nafarroako gainerako lekuetan bezala.
  • Arrano erreala (Aquila chrysaetos). Duela gutxi instalatu den bikote bat Malloasko itsaslabarretan dago
  • Belatz handia. (Falco peregrinus). Harraparia eremu zabaletan ikus daiteke, eta 2-4 bikoteko habia egiten du Malloasko eta Sakanako itsaslabarren artean.
  • Okil beltza (Dryocupos martius) edo okila
  • Alpetar Txirta (Anthus spinoletta). Aralarko larre menditarren espezie bereizgarria, Pirinioetan ohikoa dena baino altuera txikiagoetan bizi den populazio dezentekoa
  • Mendi-tuntun (Prunella collaris). Mendilerroko gailurrik garaienetan (1200-1400) berezitasun bat da, Pirinioetan 1700etik gora bizi baita.
  • Basoetako gerri-txori (Certhia familiaris). Goialdeko pagadietan.
  • Belatxinga mokohori (Pyrrhocorax graculus). Leize eta labarren arrailetan hazten da, eremu garaietan, eta ugariagoa da Malloetan. Saldo mistoak Pyrrhocorax pyrrhocoraxarekin ohikoak dira.
  • Mendi-txirriskila (Serinus citrinella) larre menditarretan. 60ko hamarkadara arte ez zen bertaratu, eta mendilerroa kolonizatu zuen, antzeko beste garaiera batzuetan bezala, berez.
  • Elurretako arratoia (Microtus nivalis). Trokadietan bizi da, 1000 m baino gehiagora dagoen substratu harritsuarekin.
  • Otso (Canis lupus). XIX. mendearen amaieran mendilerrotik desagertu zen, eta duela gutxi Nafarroako ardi-artaldeetan bajak eragin dituzten erasoaldiak izan dira, baita Gipuzkoan garrantzi handiagokoak ere.
  • Orkatza (Capreolus capreolus) Biztanleria gutxi baina erregularra hegoaldean.

Faunaren intereseko eremuak:

  1. Balerdi aldeko harkaitz-multzoa. Fauna harkaiztarra
  2. Gaintzako harkaitz-multzoa, Malloasko beheko aldean. Fauna harkaiztarra
  3. Intzako harkaitzak. Beheko aldea. Fauna harkaiztarra
  4. Aixkarateko harkaitzak, Errazkin eta Beteluko terminoetan. Fauna harkaiztarrarekiko interesgarria
  5. Malloetako gailur altuak. Interesgarriak dira Pyrrhocorax graculus, Prunella collaris, Anthus spinoletta eta Microtus nivalis espezieak.
  6. Unakopuntzua eta Realengoko arraseko errekak. Interesgarria, anfibioen ugalketa eta, bereziki, Trituris alpestris
  7. Lakuntzako harkaitz-multzoa hegoaldeko hegalean. Fauna harkaiztarra
  8. Uharte Arakilgo harkaitzak. Fauna harkaiztarra
  9. Madalenaitzeko itsaslabarrak, Irañeta eta Ihabar udalerriak. Fauna harkaiztarra